Pseudonim Stefan Sulima urodził się 2 czerwca 1918 roku w miejscowości Dolina koło Stanisławowa - polski prozaik, eseista, reportażysta, pracownik naukowy, działacz kulturalny i społeczny.

Ojciec Wincenty dyrektor gimnazjum, matka – Władysława z Lechowskich. Władysław Ogrodziński przyszedł na świat w środowisku zróżnicowanym etnicznie: ukraińsko-polskim, wielokulturowym i wielowyznaniowym. W roku 1924 Ogrodzińscy przenieśli się do Nowego Targu, gdzie Władysław Ogrodziński rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Od roku 1925 do 1927 mieszkał w Katowicach, gdzie uczęszczał do gimnazjum. Od roku 1932  zamieszkał w rodzicami w Krakowie i tam Władysław Ogrodziński uzyskał maturę w roku 1935.
Po ukończeniu szkoły średniej, w 1935 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego a także podjął pracę jako bibliotekarz w Polskiej Akademii Umiejętności. Przeszedł  tam swoistą szkołę życia, poznając od podszewki pracę bibliotekarza, a także Karkowskie środowisko naukowe. Wojna rozproszyła nie tylko dziennikarzy, ale też przyniosła ogromne straty dla krakowskiej nauki. W roku 1940 Ogrodziński zatrudniony został w Zakładach Sodowych „Solvay” w Krakowie, w tych samych, w których pracował Karol Wojtyła. W roku 1943 został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Po wyzwoleniu, w 1945 roku wrócił do Krakowa, cudem unikając powtórnego aresztowania, tym razem przez NKWD.

Środowisko krakowskie tuż po wojnie podjęło swoistą misję wobec ziem, jak wówczas mówiono – odzyskanych. Utworzono w Krakowie Towarzystwo Przyjaciół Mazurów i Warmiaków. Ogrodziński znalazł się wśród jego założycieli i aktywnych działaczy.
W latach 1947-1949 był wiceprezesem Towarzystwa, którego celem było szerzenie wiedzy w polskim społeczeństwie o dziejach Warmii i Mazur, wspieranie inicjatyw naukowych oraz kulturalnych rodzących się w Olsztynie oraz fundowanie stypendiów dla Warmiaków i Mazurów. W 1945 i 1946 roku Władysław Ogrodziński znalazł się na terenach Warmii i Mazur. Przewędrował je docierając do ludzi i miejsc ważnych dla historii dawnej i tej najnowszej. Pierwszy odważnie opisał los Mazurów i Warmiaków, upomniał się o ich poszanowanie, o inne podejście do ludności autochtonicznej. Na łamach „Odry” w roku 1946 ukazywały się reportaże Władysława Ogrodzińskiego pod pseudonimem Stefan Sulima.

W latach 1938-1951 Władysław Ogrodziński studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Napisał pracę magisterską o roli Lidzbarka Warmińskiego w biskupim dominium.  Ukończywszy studia został asystentem, a następnie adiunktem w Zakładzie Historii Kultury Materialnej i Zakładzie Archeologii Polskiej Akademii Nauk. W PAN, bardzo uzależnionej od władz partyjnych, Władysław Ogrodziński odczuwał brak możliwości podejmowania badań naukowych, a zwłaszcza publikowania wyników badań. To skłoniło Go do opuszczenia  Krakowa. 14 sierpnia 1956 roku osiadł w Olsztynie, gdzie podjął pracę jako adiunkt w Stacji Naukowej Polskiego Towarzystwa Historycznego.

W roku 1957 powołano do życie czasopismo Komunikaty Mazursko-Warmińskie,  w którym Władysław Ogrodziński wszedł w skład komitetu redakcyjnego. W Olsztynie, gdy rodziło się wiele inicjatyw społecznych powołany został na stanowisko kierownika Wydziału Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, a w 1958 z okazji zbliżającej się 550 rocznicy bitwy pod Grunwaldem został sekretarzem Społecznego Komitetu Grunwaldzkiego. W 1960 roku po zakończeniu uroczystości pod Grunwaldem Ogrodziński odszedł z Wydziału Kultury. Po rezygnacji z posady państwowej Ogrodziński, w październiku 1960 roku objął obowiązki dyrektora programowego Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze” w Olsztynie. Szczególnie aktywny był na polu zagospodarowania zamków gotyckich w Giżycku, Reszlu  Lidzbarku Warmińskim. W roku 1961 Zarząd „Pojezierza”  powierzył  Mu zorganizowanie Ośrodka Badań Naukowych. Placówkę uruchomiono w roku 1963. Ogrodziński  objął stanowisko sekretarza, a po jej usamodzielnieniu został dyrektorem.
W czerwcu 1981 otrzymał tytuł członka honorowego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W latach 1970-1983 Wojciech Ogrodziński był dyrektorem Muzeum Mazurskiego, do czasu odejścia na emeryturę. Na emeryturze pozostaje aktywnym na polu działalności społecznej. Aktywność społeczną zakończył odbudową Domu Gazety Olsztyńskiej w 50 rocznicę wybuchu II wojny światowej. Ogrodziński powrócił do Domu Polskiego, do Towarzystwa Naukowego im.Wojciecha Kętrzyńskiego, powstałego w 1991 roku, gdzie pełnił funkcję sekretarza i Wiceprezesa.

Władysław Ogrodziński postrzegany jest jako organizator, działacz społeczny, wyśmienity popularyzator dziejów Warmii i Mazur, literat i naukowiec. Z wielu publikacji nigdy nie stracą na aktualności jego książki: Ziemia odnalezionych przeznaczeń, Siłę słuszności mamy. Rzecz o Domu Polskim, W cieniu samotnych wież,  a przede wszystkim Mazury pruskie Oskara  Kolberga wydane w 1966 roku, Kiermasz na Warmii.

W roku 1948 Władysław Ogrodziński otrzymał  nagrodę "Odry" za cykl reportaży „Ziemia odnalezionych przeznaczeń”, natomiast w1983 roku nagrodę II stopnia Ministra Kultury i Sztuki.

W kwietniu 2001 roku Rada Miasta Olsztyna nadała Władysławowi Ogrodzińskiemu   Honorowe Obywatelstwo Olsztyna.

Twórczość:

• Lidzbark Warmiński
• Ignacy Pietraszewski, uczony "warmijczyk" z Biskupca
• W cieniu samotnych wież
• Krajobraz z tarniną
• Proporzec z białym barankiem
• Po święcie Rozesłania
• Nad jeziorem
• Siłę słuszności mamy
• Przypomniane piórem
• Ulica zwana bystrą
• Za gwiazdą betlejemnską
• Ziemia odnalezionych przeznaczeń
• Gietrzwałd. Zapomniane sanktuarium na Ziemiach Odzyskanych.

Uchwała