Rewitalizacja Koszar Dragonów

Serdecznie zapraszamy na spotkanie poświecone rewitalizacji Koszar Dragonów, które odbędzie się 19 lipca o godzinie 17:00 w Kamienicy Naujacka MOK. Przyjdź i dowiedź się więcej!

Prelegenci:
Adam Płoski: "Kasernopolis" - Olsztyn miastem koszar.
Magdalena Skarżyńska-Wawrykiewicz: Co pozostało z dawnych Koszar Dragonów?

Urząd Miasta Olsztyna rozpoczyna szeroką debatę publiczną, której efektem ma być wyłonienie najlepszego pomysłu na rewitalizację obszaru Koszar Dragonów. Chcemy, aby rewitalizacja tego obszaru polegała nie tylko na renowacji zabytkowych obiektów, ale również na przywróceniu wśród Olsztynian trwałej świadomości wyjątkowej wartości Koszar.

Koszary Dragonów położone są w południowo-zachodniej części Zatorza, wzdłuż ulicy Gietkowskiej w bezpośrednim sąsiedztwie linii kolejowej oraz rzeki Łyny. Trudno sobie wyobrazić mieszkańca Olsztyna, który odwiedzając Stare Miasto, spacerując po Parku Podzamcze nie skierowałby swoich kroków w stronę Lasu Miejskiego. Mieszkańca, który nigdy nie przeszedłby pod budzącymi podziw swoją wielkością i elegancją wiaduktami kolejowymi nad Łyną. Właśnie tuż po ich drugiej stronie zaczyna się obszar, gdzie jeszcze do niedawna zlokalizowane były jednostki wojskowe saperów, wojsk przeciwlotniczych, areszt wojskowy czy garnizonowe magazyny paliw. Zabudowania militarne powstały tu w końcu XIX wieku, a pojawienie się garnizonu wojskowego zadecydowało o niezwykle intensywnym rozwoju Olsztyna. Ulica Artyleryjska mająca swój początek na skrzyżowaniu z ulicą Bałtycką, okalająca od południa tereny owych jednostek i dalej biegnąca skrajem lasu, prowadzi do kolejnego, najbardziej interesującego nas kompleksu wojskowego położonego w obrębie ulic Gietkowskiej i Dąbrowskiego. Stacjonowała tu od 1886 roku formacja kawalerzystów, a dokładniej sprowadzony z Metzu w Lotaryngii, 10-ty Wschodniopruski Pułk Dragonów. Nosił on imię swojego nominalnego szefa, króla Saksonii – Alberta I.

Tętniące niegdyś życiem koszary, jedno z ważniejszych źródeł dobrobytu miasta zmieniły się z biegiem czasu w położoną zaledwie 400 m od ratusza peryferię. Stajnie zamieniono w warsztaty ślusarskie, małe fabryczki albo wielkie składy. Szachulcowe konstrukcje ścian wabiące oko dostojnością pruskiego muru, zostały różnymi sposobami zakryte (tynk, dykta, czasem zwykła farba). Place musztry zaczęły pokrywać się stertami towarów wyprodukowanych na miejscu albo przywiezionych na jakiś czas od innego producenta. W ścianach, w miejscach odpowiednich dla stajni okienek pojawiły się nowoczesne, duże, dające więcej światła, często plastikowe okna. Stosownie do potrzeb zamurowywano jedne drzwi aby obok wybić dziurę pod inne. Ściany pokryła sieć kabli, skrzynek, tablic…

Charakter dokonanych przekształceń układu przestrzennego oraz stopień zachowania substancji zabytkowej poszczególnych budynków nadal pozwala ustalić, a następnie przywrócić przedwojenne rozplanowanie koszar oraz pierwotną formę poszczególnych budynków. Dlatego należałoby rozważyć taką formułę modernizacji i adaptacji opisywanych obiektów, która uwzględniłaby potrzeby zachowania m.in.: historycznego ukształtowania terenu, czytelności układu przestrzennego koszar (jako założenia z czterema, prostokątnymi dziedzińcami), zabudowy historycznej (tzn. powstałej przed II wojną światową), historycznych ciągów komunikacyjnych, istniejącej zieleni, zbiornika wodnego znajdującego się we wschodniej części północnego dziedzińca, a także usunięcia zabudowy współczesnej – bezwartościowej i burzącej pierwotną kompozycję przestrzenną.

Materiał przygotowany przy współpracy ze Stowarzyszeniem Forum Rozwoju Olsztyna.

szczegóły: www.konsultacje.olsztyn.eu